Ik kan het me eigenlijk niet anders herinneren, allergie is voor mij altijd al een belangrijke factor geweest. Eet geen vis!, Blijf daar af!, af en toe een ziekenhuisopname, een bijna fataal bezoek aan een paardenstal, een jaar lang in het zeepreventorium in de Haan. Tot op de dag van vandaag is het er eigenlijk niet beter op geworden. Meer voedselallergieën, meer last van eczema en een allergische astma die nauwelijks onder controle is. Ik heb het dus al levenslang, en ik mag me toch al ervaringsdeskundige noemen. Ondanks dat, geraak ik er nog altijd niet gewoon aan. Vooral de recentste voedselallergieën liggen letterlijk meer dan zwaar op de maag. Mijn sociaal leven is ondanks veel goede wil, toch wel serieus aangetast. Zelfs ik was er me vroeger niet van bewust dat eten en sociale contacten zo innig verweven zijn. Gelukkig is er nog mijn schoonmoeder, die met de hoogste nauwkeurigheid lekkere en … veilige gerechten tevoorschijn tovert.
Mijn schooltijd was altijd al extra problematisch. Sport kan niet altijd vanwege de astma, veel afwezig wegens ziek, en dikwijls moe in de klas. De schoolresultaten waren er dan ook meestal naar. Ook mijn universiteitsjaren waren niet echt een succes te noemen, moeilijke allergieperiodes deden me lessen missen en noodzakelijke medicatie had een sederend effect. School lopen met allergie als extra bagage was meer dan lastig. Het onbegrip, want het is toch maar allergie, deed me twijfelen aan mezelf. Ondertussen weten we beter. Nu ikzelf vader ben en ook mijn kindjes last hebben van voedselallergieën ben ik me er nog meer van bewust hoe moeilijk het is om de schooltijd van die kleine bengeltjes veilig te laten verlopen. Helaas wordt ik vaak nog geconfronteerd met leerkrachten of begeleiders die het probleem niet ernstig genoeg nemen. Gelukkig niet uit slechte wil, maar uit onwetendheid over allergie en de risico’s. Gelukkig ontmoet ik veel mensen van goede wil. (GVD)